چشمها در ظلمت شب خیره بر راهست

جوی می نالد که«آیا کیست دلدارش»؟

شاخه ها نجوا کنان در گوش یکدیگر

«ای دریغا...در کنارش نیست دلدارش»

  شب آغز هجرت تو, شب در خودشکستنم بود

                      
                               شب بی رحم رفتن تو, شب از پا نشستنم بود

  شب رفتن, شب مردن, شب دل کندن من از ما بود

                      
                            واسهء جشن دلتنگی ما, گل گریه سبد سبد بود

 
 با طلوع عشق من و تو , هم زمین و هم ستاره فرسو

                     
                          از هجرت تو شکنجه دیدم کوچ تو اوج ریاضتم بود

 
چه مومنانه از خود گذشت کوچ من از من نهایتم بود!!

زعشق آن رخ ماهت شدم بیمار می سوزم

                           
ز سوز آتش آهت شدم تب دار می سوزم

منم عاشق منم عاشق گواه این دل خونین

                    
ندارم شاهدی دیگر دهم بر یار می سوزم

گرفتارم بدام عشقت ای سرو خرامان

                   
امیدی بر رهایی نیست گشتم زار می سوزم

سر و جانم فدای چشم و زلفان سیه فامت

                
ندارم چیز دیگر تا کنم ایثار می سوزم

سرراهت زبس ازانتظار ناله سر کردم

          
شدم رسوای خاص و عام در انتظارمی سوزم

دل من از غم عشقت همیشه پر شرر باشد

      
خدا داند چه آید بر سرم زین کار می سوزم

چنان اسرار عشقت رفته در اعماق روح من

                
میسر نیست بر کس گفتن این اسرار می سوزم

اگر عمری شب و روزم کنار تو بسر آید

      
مرا بس نیست خواهم تا شود تکرار می سوزم

 به پیش چشم من تا چشم یاری می کند دریاست پیداست

 در این ساحل که من افتاده ام خاموش

 چراغ ساحل آسودگی ها در افق

 غمم دریا دلم تنهاست

 وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست

 
خروش موج با من می کند نجوا

 که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت

 
مرا آن دل که به دریا زنم نیست

 ز پا این بند خونین بر کنم نیست

 
امید آنکه جان خسته ام را

 به آن نادیده ساحل افکنم نیست

ا ز نگاه تو حقیقت به چشم من دروغ 
 
همان که بر می گزینم . بر می گزینی

انتخواب های بیشتر

انرژی از مثبت و منفی هر دو

همان که من نیاز دارم. نیاز داری

سرزمین های بی مرز

به همه که من اعتماد دارم اعتماد داری

من خودم و من

بگذرم از پردهء دود و ببینم آن سوی دروغ

a correct chooze

 رفتی گفتم که قید دنیا  بزنم

 دیدم که نباید این چنین جا بزنم

 آن کوچه هنوز هم پر از خا طره هاست 

 یادم  باشد سری به آنجا بزنم

این منم پست ترین موجود بی رحم ترین حیوان

این منم وگمان می برم که صاف و زلالم

پاک و صا دقم از همهء آدمیان بهترم  و همین باعث پستی من می شود

پستی من. من خا کی. من بی ارزش. من زمینی........ آرزو