امشب باز غمی تازه نفس مهمان دلم شد . . .

 

دیدم که جای اشک در بزممان خالیست . . .

 

او را هم دعوت کردمش . . .

امشب جمع ما جمع است . . .

 حتی جای خالی تو را‌ یادت پر کرده است . . .

به خیال خود تو را در کنار خود حس میکنم . . .

آنقدر بودنت در آن جمع به واقعیت می پندارم
 

که جایی برای شک نیست. . .

 

میگریزم ز خود و  به تو پناه می آورم . . .

با لباسی ساده و مویی پریشان  به طرفت می آیم و تو همچنان مات و



مبهوت از بودن من در کنارت. . . !

سرم را به روی شانه ات می گذارم و به اندازهء


سالهایی را که در کنارت


نبودم گریه میکنم . . .

و تو که هنوز راز این شب واشک ها را نمی دانی . . .

 

به آرامی پا به پای اشک های من اشک می ریزی و نمی دانی
 

که چقدر


دوست دارم . . .

ناگهان تند بادی وزید و دری با شتاب بسته شد

 

و من از عمق رویاهای خود در حالی که سرم

 

را روی تختم گذاشته بودم به خود آمدم

ولی تو دیگر آنجا نبودی..........آرزو