پشت این پنجره یک همزاد است که مرا می بیند

و به تنهائی من میگرید

غم سنگین دلم را به او

همه شب میگویم

او چون یک سنگ صبور

قصهء غصه من می شنود

پشت این پنجره یک همزاد است

که مرا می بیند و غریبانه غزلهایم را

از پس پنجره تلخ سکوت

بارها ، می شنود و به تنهائی من میگرید

من به این پنجره عادت دارم

آه این پنجره یک آئینه است

که به تنهائی من میگرید

و مرا روزنه ای سوی تو نیست