ترسم تو را عاشق شوم
از حال خود غافل شوم
ترسم که عقلم در بری
مجنونو بی حاصل شوم
ترسم که اسم شب شوی
ورد زبان من شوی
ترسم که در هر نیمه شب
فکر خیال من شوی
ترسم طنین خنده ات آید که بیتابم کند
وحشی صفت مرغ دلم در بر کشد رامم کند
حوشم برد  مستم کند یک لحظه آرامم کند
ترسم کلام دلنشین کاید ز تو خوابم کند
جنگ و نبرد زندگی باز آید آزارم کند
در هم بپیچند پیکرم بعدم برد خاکم کند 
خواهم که در اوج هواس در خلوتی یادم کنی
بعد زنی خوابت برد از ذهن خود پاکم کنی