‌

 به یاد فروغ  فرخ زا د

پشت شیشه برف می بارد پشت شیشه برف می بارد

و من پشت شیشه ایستاده ام ببین که چگونه درختان

جامه سفید به تن کرده و زمین چه پوشش زیبایی به
ًُِ
روی خود کشیده، و تو ای آسمان، چه زیبا سفید دانه هایت
 
را نثار ما، زمینی ها میکنی 

به یاد فرو غ می افتم که می گفت: پشت شیشه برف می بارد

در سکوت سینه ام دستی دانه اندوه می کارد    

فروغ ای  شاعر زیباییها و ای زیبا سرا کاش بودی و زمستانی

دیگر را می سرودی

SH.Z

تــــــــــــــــوجـــــــــــــــه

سلام خدمت بازدیدکنندگان خوب و عزیز
دوستان خوبی که وبلاگ دارن و تمایل به تبادل لینک دارن اگه خواستن تو 
نظرات یا به ایمیل من بگن تا در اسرع وقت لینک شما در وبلاگ ما  قرار بگیره
خوش باشین و موفق
وحید

گفتم ای سیمین تن گفت:که را می گویی

گفتم ای عهد شکن گفت:چه ها می گویی

گفتم ای آنکه نداری سر یک موی وفا

گفت معلوم شد اکنون که مرا می گویی

چشمها در ظلمت شب خیره بر راهست

جوی می نالد که«آیا کیست دلدارش»؟

شاخه ها نجوا کنان در گوش یکدیگر

«ای دریغا...در کنارش نیست دلدارش»

  شب آغز هجرت تو, شب در خودشکستنم بود

                      
                               شب بی رحم رفتن تو, شب از پا نشستنم بود

  شب رفتن, شب مردن, شب دل کندن من از ما بود

                      
                            واسهء جشن دلتنگی ما, گل گریه سبد سبد بود

 
 با طلوع عشق من و تو , هم زمین و هم ستاره فرسو

                     
                          از هجرت تو شکنجه دیدم کوچ تو اوج ریاضتم بود

 
چه مومنانه از خود گذشت کوچ من از من نهایتم بود!!

زعشق آن رخ ماهت شدم بیمار می سوزم

                           
ز سوز آتش آهت شدم تب دار می سوزم

منم عاشق منم عاشق گواه این دل خونین

                    
ندارم شاهدی دیگر دهم بر یار می سوزم

گرفتارم بدام عشقت ای سرو خرامان

                   
امیدی بر رهایی نیست گشتم زار می سوزم

سر و جانم فدای چشم و زلفان سیه فامت

                
ندارم چیز دیگر تا کنم ایثار می سوزم

سرراهت زبس ازانتظار ناله سر کردم

          
شدم رسوای خاص و عام در انتظارمی سوزم

دل من از غم عشقت همیشه پر شرر باشد

      
خدا داند چه آید بر سرم زین کار می سوزم

چنان اسرار عشقت رفته در اعماق روح من

                
میسر نیست بر کس گفتن این اسرار می سوزم

اگر عمری شب و روزم کنار تو بسر آید

      
مرا بس نیست خواهم تا شود تکرار می سوزم

 به پیش چشم من تا چشم یاری می کند دریاست پیداست

 در این ساحل که من افتاده ام خاموش

 چراغ ساحل آسودگی ها در افق

 غمم دریا دلم تنهاست

 وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست

 
خروش موج با من می کند نجوا

 که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت

 
مرا آن دل که به دریا زنم نیست

 ز پا این بند خونین بر کنم نیست

 
امید آنکه جان خسته ام را

 به آن نادیده ساحل افکنم نیست