حیف اون همه صداقت

چه فریب تازه ای از رسم کهنه ء  تو خوردم

من چه ساده آرزومو گفتم اما نشنیدی

تو صداقت دلم رو یا نخواستی یا ندیدی

حیف از اولین ترانه این سکوت آخریمه

خواستن و نخواستنی نیست ، آخر قصه همینه

سخت اما دل زخمی مرحمِ بی کسی میخواد

سخت اعترافش اما دلم از تو  دیگه افتاد

بعد از این ترانه های عاشقانه همفروشید

چند تا حرف و کمی حسرت ،

نه غمی نه جنب و جوشی

اگر می خواهی نگهم داری دوست من ،

                                  از دستم می دهی

اگر می خواهی همراهیم کنی دوست من ،

                                  تا انسان آزادی باشم . . .

 میان ما همبستگی از گونه می روید که زندگی ما

هر دو تن را غرق ِ در شادی می کند .