ما برفتیم و تو دانی و دل غمخوار ما

بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما

از نثار مژه چون زلف تو در رز گیرم

قاصدی کز تو پیامی برساند بر ما

تو مگر ماه پری رویانی؟

تو مگر شاه خوب رویانی؟

به دعا آمده ام هم به دعا دست بر آر

که وفا با تو قرین باد و خدا یاور ما

به سرت گر همه عالم به سرم جمع شوند

نتوان برد هوای تو برون از سر ما