سلام ...

زین پس آرام میگیرم

و درد خویش جز با دل خو به کس نخواهم گفت

دیگر سخن نمیگویم

لب به خاموشی میسپارم

و ره خود پیش میگیرم

با غمها و بدبختی ها دوست خواهم شد

و درد اشتیاق با تو بودن را

بسختی در وجودم خوام کشت

من میروم سوی ره خویش

تا مبتلا نسازم تو  را به درد خویش

اشک خواهم ریخت از فراقت

و گویم این اشک شوق است از خوشبختی کنونی ام

آه ها میکشم از دل

و به دروغ میگویم

راه گلویم را فراوانی ذوق گرفته است

وای نمیدانم بر من چه خواهد گذشت

 من از درد به بیداد نریسیدم

حق نداشتم برسم